Een bewonerscollectief van tot nu toe zo’n 75 Noordwijkers laat de nieuwbouwplannen van Hotels van Oranje onderzoeken op juistheid en wenselijkheid, door stedenbouwkundigen en juristen. (more…)

Hij zet de argumenten tegen een fusiebesluit nog eens op een rijtje voor leden van de Tweede Kamer.

Geachte leden,

Graag onderstreep ik de belangrijkste aspecten van wetsvoorstel 34832 tot herindeling van de twee gemeenten Noordwijk en Noordwijkerhout.

Een, er zijn eigenlijk geen redenen voor herindeling. Uit het “onderzoek” kwamen alleen redenen als “ambities realiseren” en “kansen grijpen”. Als grond voor een onomkeerbaar besluit van deze importantie heeft dat geen waarde.

Twee, er golden verkiezingsbeloften, toezeggingen en afspraken om de zelfstandigheid te handhaven; alleen een noodzaak kan schending daarvan rechtvaardigen, en een noodzaak is er niet.

Drie, door de uitslag van de raadsverkiezing in 2014 hebben de inwoners van Noordwijk zich heel duidelijk tegen fusie uitgesproken; alleen een duidelijke noodzaak, die aan de inwoners wordt uitgelegd en voorgelegd, zou tussentijdse afwijking daarvan kunnen rechtvaardigen.

Vier, de procedure in Noordwijk is bedrieglijk. De mensen mochten een jaar lang niet weten dat het gemeentebestuur met een fusie bezig was, maar de gespreksronden in die periode worden nu door datzelfde gemeentebestuur wel aangehaald als meting van het draagvlak voor de fusie.

Vijf, op het cruciale moment is de besluitvorming geheim geweest.

Zes, de besluitvorming is overhaast en onbekookt geweest. Bijvoorbeeld, de grootste fractie, die door onverwachte zwenking het herindelingsadvies mogelijk maakte, vroeg pas maanden later wat de fusie eigenlijk zal gaan kosten!

Zeven, een rechtmatig en breed gesteund verzoek om een referendum is met voorwendsels afgewezen. Ik weet dat het referendum als instrument bij politieke besluitvorming juist dezer dagen fel omstreden is. Echter: a. in Noordwijk gold (en geldt) nu eenmaal een Referendum Verordening; b. als een beslissing tot zelfopheffing niet aan de gemeenschap zelf voorgelegd wordt, welke beslissing dan ooit wel? En c. u als Parlement hebt zelf Nederland gebonden aan een internationale verplichting om in geval van herindeling altijd een referendum te houden, door uw ratificatie van art. 5 van het Europees Handvest voor Lokale Autonomie.

Acht, de beweringen dat het draagvlak in Noordwijk “ruim voldoende” zou zijn, missen bij gebrek aan objectieve meting feitelijke basis en ze worden zo goed als zeker gedaan tegen beter weten in.

Negen, de aan u voorgestelde herindeling mag pertinent niet worden gerubriceerd als een “vrijwillige”; hij is door lokale bestuurders, met medeweten en steun van de provincie, van de gemeente afgetroggeld.

Tien, door te doen alsof hun herindelingsadvies het eigenlijke en dus definitieve besluit tot herindeling is, en al te beginnen aan de uitvoering ervan, miskennen de gemeentebesturen van Noordwijk en Noordwijkerhout uw exclusieve grondwettelijke bevoegdheid; u zou aan die schending van uw privilege een halt moeten toeroepen.

Als u deze stellingen van mij niet voetstoots zou willen aannemen, maar zelf onderzoek zou willen doen, dan zou ik dat natuurlijk niet kunnen afkeuren; alleen zou ik wel hopen dat het onderzoek meer zou omvatten dan een vraag aan de betreffende bestuurders of het was zoals ik schrijf, waarna met hun ontkennende antwoord de kous voor u af zou zijn.

….

Tijdens de hoorzitting van de Vaste Commissie voor BiZa op 31 januari 2018 werd het al met bevreemding opgemerkt: er is voor de toekomstige fusiegemeente Noordwijk nog helemaal geen algemeen aanvaarde visie.

Dat is des te verbazender als je bedenkt dat de twee betrokken gemeentebesturen als sinds begin 2016 aan de fusie werken, met veel onderzoek en zogenaamde peilingen van wat de inwoners denken. Twee hele jaren, en er is wel een fusiebesluit maar geen visie! De omgekeerde wereld toch? Eerst zou er een visie moeten zijn, pas daarna het besluit en het beleid waardoor de visie zal worden gerealiseerd.

Deze week bleek dat er op dit punt nog helemaal geen schot in zit. Een visiedocument werd door de raadsvergadering radicaal afgewezen: te weinig ambitie, te weinig concreet, meer gebruik maken van wijkverenigingen, hoe is stichting Welzijn er bij betrokken, geen binding en naar binnen gericht, waren zo wat aanmerkingen. Burgemeester Goedhart (Noordwijkerhout) had geen ander verweer dan dat hij de fusie “een groeidiamant” noemde, wat zo ongeveer zeggen wil: inderdaad, ook na twee jaar waarin wij als bestuurders de fusie zo heel erg wilden, weten we nog steeds niet hoe we zouden willen dat de fusiegemeente eruit gaat zien; maar dat komt straks vanzelf!