“Wethouders en fractievoorzitters treden af, de enige stabiele factor is de burgemeester. Je weet werkelijk niet wat je meemaakt.”
Dit zegt Harry Groen, burgemeester van Noordwijk, in de Telegraaf van dinsdag 3 augustus 2004. (betaalde toegang) “Hij kwam in Amsterdam ontspannen, na alle turbulentie in zijn gemeente”, aldus de verslaggever. Het betrof het Ajax-toernooi in de Arena van het weekend daarvoor. Groen mocht op de foto met prins Pieter-Christiaan van Vollenhoven.

Zo uit de burgemeester zich buiten zijn gemeente, in hem bekende societykringen. Die zijn niet op de hoogte van, noch geïnteresseerd in de feiten. Als je maar lekker maar lekker valt in de kringen waar elkaar kietelen de gewoonte is. En dus kan Groen doen aan ‘beeldvorming’, iets waar hij zelf van zei zo’n hekel aan te hebben waar het gaat om zijn discutabele verleden.

Want het feit wil dat Harry Groen niet in staat is gebleken om de rapportages van malversaties in het gemeente bestuur serieus op te pakken en af te handelen. De vraag is of er zo’n chaos zou zijn ontstaan als Groen niet van begin af aan de zaak had gebagatelliseerd en niet had geprobeerd om zo snel mogelijk de zaak naar het verleden te verwijzen.

Kun je als voorzitter van een bestuur dat wankelt zeggen dat je zelf zo stabiel bent indien je daar zelf leiding aan geeft? Is Groen de leider die kwesties adequaat behandelt of een toeschouwer die ‘werkelijk niet weet wat hij meemaakt’?